W małej wiosce, gdzie każdy dzień był pełen słońca, mieszkała dziewczynka o imieniu Iza. Iza marzyła o tym, żeby choć na chwilę zatopić się w objęciach chmur.
Pewnego wieczoru, gdy słońce kładło się do snu, Iza zamknęła oczy i wyobraziła sobie, jak unosi się wysoko w niebie. Niespodziewanie przyjaciel wiatr złapał ją za rękę i zaniosł na biało-puszyste chmury.
Tam Iza bawiła się z innymi dziećmi, ślizgając się po miękkich chmurach i budując zamki z białych obłoków. W między czasie srebrne gwiazdy śpiewały im kołysanki o magicznym świecie snów.
Kiedy nadszedł czas powrotu, Iza pożegnała się z przyjaciółmi i z wdzięcznością podziękowała wiatrowi za niezapomnianą przygodę. Wróciwszy do domu, zasypiała w objęciach miłości swoich rodziców, marząc o kolejnych przygodach w krainie chmur.
